Osmanlıca Hikaye Cahiller Gibi

 Osmanlıca Hikaye: Cahiller Gibi

Cahiller gibi susadım dimek olur mu?

Hoca medresede ders anlatırken, genç mollalardan biri parmak 

kaldırmış "Susadım hocam!" Hoca sinirlenmiş: "Öyle denmez...

Derûnum âteş-i nâr ile püryân idigünden, bir kadeh lebrîz âb-ı hoşgüvâr, 

nûş eyleyerek, teskîn-i âteş ve bu sûret ile iktisâb- ı ferâh-ı bî-şumâr eylemeliyim" 

demeliydin... "Cahiller gibi susadım, demek olur mu?"

Aradan zaman geçmiş, bir gün sınıftaki sobadan sıçrayan bir kıvılcım, 

gelip hoca efendinin sarığının kıvrımına girmiş...

Genç molla hemen parmağını kaldırmış:

"Ey hâce-i bî-misâl, v'ey üstâd-ı zî-kemâl, bu şâkird-i pür-ihmâl, şol vechile 

arz-ı hâl eyler ki; bu hikmet-i müte’âl, nâr-ı mangaldan bir şerâre-i cevvâl pertâb 

ile ser-i âliyyü’l âlinizdeki sarığı iş'âl eylemiştir."

Hoca, elini sarığına atar atmaz, sarığın tutuştuğunu anlar, hemen pencereden fırlatır:

"Bre mel'un, sarığın tutuştu desene!" Genç Mollada

-"Aman hocam, cahiller gibi; yandı, tutuştu denir mi?" demiş.