Osmanlıca Edebiyat

Osmanlıca Şiir

Mehmet Akif Ersoy - Çanakkale Şehitlerine

Şu boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi

En kesif orduların yükleniyor dördü beşi,

--Tepeden yol bularak geçmek için Marmara'ya--

Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya.

Ne hayasızca tahaşşüd ki ufuklar kapalı:

Nerde-- gösterdiği vahşetle "Bu: bir Avrupalı"

Dedirir-- yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi,

Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yahut kafesi:

Eski dünya, yeni dünya, bütün akvam-ı beşer,

Kaynıyor kum gibi, tufan gibi, mahşer mahşer.

Yed-i iklimi cihanın duruyor karşında,

Avustralya'yla beraber bakıyorsun: Kanada!

Çehreler başka, lisanlar, deriler rengarenk;

Sade bir hadise var ortada: vahşetler denk.

Kimi Hindu, Kimi Yamyam, kimi bilmem ne bela..

Hani, ta'ûnada züldür bu rezil istila!

Ah o yirminci asr yok mu, o mahlûk-i asîl,

Ne kadar gözdesi mevcut ise, hakkıyla sefî,

Kustu Mehmetçiğin aylarca durup karşısına;

Döktü karnındaki esrarı hayasızcasına.

Maske yırtılmasa hala bize afetti o yüz..

Medeniyet denilen kahpe, hakikat, yüzsüz.

Sonra mel'undaki tahribe müvekkel esbab,

Öyle müthiş ki: Eder her biri bir mülkü harap.

Öteden sâikalar parçalıyor âfâkı;

Beriden zelzeleler kaldırıyor a'mâkı;

Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;

Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin.